Życiorys Zofii Działeckiej

Do wniosku o przyznanie uprawnień
przysługujących wdowie po kombatancie.

Pabianice 15. 03. 2000 r.

Życiorys

Urodziłam się 1 grudnia 1918 roku we wsi Drzewociny – gmina Dłutów, powiat Łask.
Gdy miałam 3 miesiące umarła mi moja mama. Do 11 roku życia wychowywał mnie ojciec i rodzeństwo (cztery siostry i dwóch braci), a po śmierci ojca rodzeństwo. Ukończyłam siedmioklasowa szkołę podstawową w Mierzączce Dużej, w gminie Dłutów. Do dwudziestego roku życia pracowałam w rodzinnym gospodarstwie rolnym.

Byłam wychowywana w tradycji patriotyzmu, której byłam zawsze wierna i całe życie związana z osobami, które tę tradycję podtrzymywali. Mój brat Bolesław Działecki zgłosił się na ochotnika do Legionów Piłsudskiego. Walcząc o niepodległość Polski stracił zdrowie i stał się kaleką.

W 1938 roku wyszłam za mąż za Stanisława Rzepkowskiego ze wsi Mierzączka Mała. Zamieszkaliśmy razem w Pabianicach. Utrzymywaliśmy się z produkcji tkanin we własnym warsztacie rzemieślniczym. 2 września 1939 roku mąż został powołany do służby w Wojsku Polskim. Z armią Andersa przebył szlak z ZSRR aż do Włoch, gdzie zginął w bitwie pod Monte Cassino 18 maja 1944 roku. (Zmarł wskutek odniesionych w walce ran).

Powróciłam na krótko do rodziny na wieś. Wkrótce dostałam pracę w kantynie w Tuszynie (Tuszyn-Las – woj. piotrkowskie) i tam zamieszkałam. W Tuszynie pracowałam do końca okupacji. Po wojnie zamieszkałam w Pabianicach i przez 3 lata pracowałam w Łodzi. w stołówce Banku Gospodarstwa Krajowego.

1 stycznia 1949 roku wyszłam za mąż za Mieczysława Działeckiego (ur. w 1917 r. w Mierzączce Dużej).
Po wojnie był on założycielem i pracownikiem spółdzielni tkacko- dziewiarskiej w Dłutowie, w której pracował aż do przejścia na emeryturę w 1982 roku. W czasie okupacji był on członkiem Armii Krajowej. Również jego starszy brat Antoni Działecki działał w AK – był dowódcą kompani rejonu Dłutów. Po wojnie, w czerwcu 1950 roku Antoni został aresztowany i skazany na 8 lat wiezienia. Po 6 latach, w 1956 roku odzyskał wolność. Drugi z braci męża Jerzy Działecki przebywał w czasie wojny w niewoli niemieckiej.

Od początku lat sześćdziesiątych aż do pójścia na emeryturę pracowałam chałupniczo (produkcja rajstop) w spółdzielni w Dłutowie.

Z mężem Mieczysławem mieliśmy trójkę dzieci, córkę Jolantę i dwóch synów, Jerzego i Zdzisława. Wychowywaliśmy je w duchu pro-społecznym i patriotycznym, w duchu wolności i tolerancji. My i nasze dzieci byliśmy emocjonalnie i czynnie zaangażowani w ruch „Solidarności”.
W ubiegłym roku obchodziliśmy 50-tą rocznicę naszego ślubu.

Zofia Działecka

Życiorys Mieczysława Działeckiego

Pabianice 1998 r.

Życiorys

Urodziłem się 3 stycznia 1917 roku we wsi Mierzączka Duża, gm. Dłutów, pow. Łask, woj. łódzkie obecnie piotrkowskie. Syn Józefa Działeckiego i Józefy z domu Syryczyńska. Pochodzenie robotniczo-chłopskie. Szkołę podstawową, siedem klas ukończyłem w roku 1931. Od 14 roku życia Aż do wybuchu II wojny światowej pracowałem u rodziców w gospodarstwie rolnym i dodatkowo wykonywałem w domu tkactwo ręczne dla różnych okolicznych, drobnych fabrykantów. W czasie okupacji, po wysiedleniu całej rodziny w 1941 roku aż do chwili wyzwolenia, mając na utrzymaniu rodziców i kalekiego brata Kazimierza, pracowałem razem z braćmi Wacławem, Stanisławem i Antonim jako brygada remontowa w zawodzie cieśli, stolarza, kołodzieja, w kilku majątkach ziemskich: w Wymysłowie Francuskim, w Rochówku, w Ślądkowicach. Po wyzwoleniu mieszkałem razem z rodzicami, bratem Stanisławem i bratem Jerzym, który powrócił z niewoli niemieckiej, pomagając bratu Stanisławowi w prowadzeniu gospodarstwa rolnego.

W maju 1946 roku została założona Spółdzielnia Pracy Tkacko- Dziewiarska w Dłutowie. Byłem jednym z jej założycieli. Byłem jej członkiem i pracowałem w niej przez 37 lat, to jest do 15 maja 1983 roku. W spółdzielni tej pełniłem różne funkcje i pracowałem na różnych stanowiskach. Od chwili założenia spółdzielni do roku 1950 byłem drugim członkiem zarządu i skarbnikiem, od roku 1950 do roku 1960 drugim członkiem zarządu i kierownikiem technicznym, w latach od 1960 do 1983 kierownikiem produkcji i jednocześnie sekretarzem Rady Spółdzielni. Społecznie pełniłem funkcje przewodniczącego Kasy Wzajemnej Pomocy, sekretarza Związku Zawodowego Pracowników Spółdzielczości Pracy. W 1971 roku, za długoletnią i nienaganna pracę otrzymałem odznakę Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego, a w roku 1981 nadany przez Rade Państwa, Złoty Krzyż Zasługi. Byłem założycielem NSZZ „Solidarność” w tejże spółdzielni.

W roku 1949 zawarłem związek małżeński z Zofią Działecką i przeprowadziłem się do Pabianic, gdzie mieszkała moja żona. z małżeństwa tego mamy troje dzieci: syna Jerzego, syna Zdzisława i córkę Jolantę.

Moja działalność społeczna:
Od 16 roku życia aż do wybuchu wojny należałem do Ochotniczej Straży Pożarnej w Mierzączce w stopniu adiutanta. Od roku 1946 do roku 1949 byłem naczelnikiem tej straży.

Działalność w czasie okupacji:
Przynależałem od pierwszych miesięcy okupacji do 1941 roku do „Związku Walki Zbrojnej” a następnie do „Armii Krajowej” aż do jej rozwiązania w styczniu 1945 roku. W AK pełniłem funkcję łącznika pomiędzy plutonami Dłutów, Mierzączka Duża, Drzewociny oraz kolportera prasy podziemnej na terenie rejonu Dłutów,” pod bezpośrednim dowództwem plutonowego Stanisława Kmiecia, zamieszkałego w Mierzączce Duzej. Miałem pseudonim „Wicher. Podczas planu „Burza” zostałem mianowany członkiem sztafety, która przebiegała z Łódzi, gdzie znajdowało się dowództwo Okręgu, przez Pabianice, do Piotrkowa Trybunalskiego. W rejonie Dłutowa akcje bojowe nie występowały, trwały przygotowania do odbioru zrzutów samolotowych i do ewentualnych walk.

Działecki Mieczysław

O rodzinie Działeckich

Działecki Rafał urodził się na początku XIX wieku, prawdopodobnie w Łęczycy.
Po powstaniu listopadowym przebywał we Francji. Po powrocie do kraju w latach trzydziestych zamieszkał w Dłutowie. Poślubił Urszulę Kociołek ze wsi Jastrzębienice.
Rafał Działecki pracował u właściciela majątku w Dłutowie jako administrator tego majątku. Następnie był właścicielem restauracji (karczmy). Zmarł w dość młodym wieku w Erywangrodzie, obecnie Drzewociny u najstarszego syna Piotra. Urszula Działecka z domu Kociołek zmarła w 1871 roku też w dość młodym wieku.

Rafał i Urszula mieli prawdopodobnie trzy córki i trzech synów.
Imiona synów to: Piotr, Ignacy i Józef. Córki z mężów nazywały się: 1. Zarzycka, 2. Młudzik, 3. Filipczyńska. Jedna z nich, zdaje się, że Filipczyńska miała dwóch mężów i z pierwszego męża nazywała się Wójcicka.

Ignacy Działecki zmarł w młodym wieku, będąc jeszcze kawalerem.

Piotr Działecki urodził się w 1849 roku i zamieszkał w Drzewocinach. Jego żona Marianna Strzelec pochodziła z Mierzączki Dużej. Marianna żyła 42 lata, Piotr żył 84 lata.

Józef Działecki urodził się w 1863 r. poślubił Józefę Sereczyńską urodzoną w 1882 r., córkę Konstantego i Marianny Sereczyńskich z Mierzączki Dużej. Józefa i Józef zamieszkali w Mierzączce Dużej. Józef był z zawodu mechanikiem i nastawiaczem maszyn młyńskich i turbin wodnych. Józefa żyła 84 lata, Józef żył 86 lat.

• Bolesław, ur. w 1900 r. (ochotnik legionista)
• Apolonia, ur. w 1903 r.
• Teodozja ur. w 1906 r.
• Stanisław, ur. w 1909 r.
• Konstancja, ur. w 1911 r.
• Irena, ur. w 1916 r.
• Zofia ur. 01. 12. 1918r.

• Marianna, ur. w 1902 r. Zachorowała na grypę "hiszpankę". Zmarła mając 16 lat.
• Wacław ur. w 1904 r. Żył 84 lata.
• Mieczysław, ur. w 1906 r. Zmarł majac 6 lat.
• Stanisław ur. w 1908 r. Żył 80 lat
• Antoni ur. w 1911 r. Żył lat 60 lat.
• Kazimierz ur. w 1913 r. Mając 5 lat zachorował i z powodu tej choroby zaniemówił. Zmarł mając 33 lata
• Jerzy ur. 1915 r. Żył 73 lata.
• Mieczysław ur. w 1917 r. Żył 83 lata.
• Konrad ur. w 1923 r. Zmarł mając 1,5 roku.


Antoni był w czasie okupacji hitlerowskiej dowódcą Armii Krajowej Rejonu Dłutów
Jerzy był w 1939 r. żołnierzem. Przebywał w niewoli niemieckiej

1. Dzieci syna Bolesława:
• Ryszard
• Stanisław
• Zenon
2. Dzieci córki Apolonii i jej męża Władysława Prusa:
• Eugeniusz
• Lucyna
• Paweł
3. Dzieci córki Teodozji i jej męża Józefa Jończyka
• Konrad
• Stanisław
• Kazimierz
• Marianna
4. Dzieci syna Stanisława i jego żony Anastazji Pawlak
• Mirosława
• Czesława
• Stanisław
5. Dziecko córki Konstancji i jej męża Franciszka Gawła
• Elżbieta
6. Dzieci córki Zofii i jej męża Mieczysława Działeckiego:
• Jerzy
• Zdzisław
• Jolanta

Córka Czesława z męża Gajda odziedziczyła gospodarstwo po rodzicach w Drzewocinach i zamieszkała w domu, w którym, mieszkali ongiś Marianna i Piotr.

1. Dzieci syna Wacława i jego żony Władysławy Wnuk
• Witold
• Jerzy
• Barbara
• Agata
2. Dzieci syna Stanisława i jego żony Marianny Jaksa
• Mieczysław
• Mirosława
• Urszula
3. Dzieci syna Antoniego i i jego żony Kazimiery Szymczyk
• Mirosław
• Zbigniew
4. Dzieci syna Jerzego i jego żony Józefy Rybak
• Wacław
• Janina
• Danuta
• Zdzisław
5. Dzieci syna Mieczysława i jego zony Zofii Działeckiej
• Jerzy
• Zdzisław
• Jolanta

-----------------------------------------------------------------------------

Rodzina Sereczyńskich wywodzi się z miejscowości Sereczyn k/Pabianic.
Sereczyński Łukasz, właściciel majątku Sereczyn i młyna wodnego miał siedmioro dzieci, jedną córkę i sześciu synów. Córka z męża nazywała się Dratwicka. Jeden z synów został z rodzicami w Sereczynie, drugiemu rodzice kupili gospodarstwo rolne w Pabianicach, trzeciemu kupili gospodarstwo rolne i młyn wodny w miejscowości Depczyk k/Wadlewa, czwartemu kupili gospodarstwo rolne i młyn wodny w miejscowości Chachuła, obecnie przyłączonym do wsi Drzewociny, gm. Dłutów, piątemu kupili gospodarstwo rolne i młyn wodny na rzece Ner w Mirosławicach k/Lutomierska, , szóstemu kupili posiadłość w Białej k/ Zgierza.

Syn Łukasza, który zamieszkał w Chachule miał na imię Ignacy. Miał on Dwie córki i dwóch synów. Córki nazywały się z mężów: Wasilewska i Kępicka. Zamieszkały one w Pabianicach. Synowie mieli imiona: Konstanty i Franciszek.

Były to czasy, kiedy Polska była pod zaborami, te tereny należały do zaborcy rosyjskiego. W tych czasach do wojska powoływano na 25 lat. Nie wybierano żołnierzy tak jak teraz przez komisję z udziałem lekarza tylko przez losowanie. (Np. w gminie było 100 mężczyzn w wieku poborowym a do wojska potrzebnych było 20, losowano więc tych 20 nieszczęśników, którzy szli do wojska na 25 lat). Franciszek wyciągnął ten nieszczęśliwy los i prosił ojca, by go wykupił. Ignacy sprzedał młyn i całą posiadłość w Chachule, przekupił oficera rosyjskiego i wybawił syna Franciszka od carskiego wojska. Za resztę pieniędzy kupił synom gospodarstwa rolne w pobliskiej wsi Mierzączce, z tym, że Konstantemu kupił gospodarstwo trochę większe niż Franciszkowi. Sereczyński Ignacy po sprzedaniu młyna i posiadłości rolnej zamieszkał razem z synem Konstantym w Mierzączce.
Konstanty Sereczyński poślubił Mariannę Jakubowską z Rydzyn. Mieli oni cztery córki i dwóch synów: Antoninę, Józefę, Annę, Zofię, Jana, Ignacego.

Córka Antonina nazywała się z męża Kociołek i zamieszkała w Piotrkowie trybunalskim. Córka Anna z pierwszego męża nazywała się Lewandowska a z drugiego Czekalska. Córka Zofia zmarła w młodym wieku. Syn Ignacy poślubił Marię Wasilewską i pozostał na Mierzączce. Jan poślubił Melanię i też pozostał na Mierzączce. Córka Józefa poślubiła Działeckiego Józefa i również pozostała na Mierzączce. Tak więc gospodarstwo Konstantego podzielone zostało na trzy części.

1. Antoni - pozostał w Mierzączce.
2. Cecylia - zamieszkała w Pabianicach
3. Sabina - zamieszkała w Mierzączce
4. Anna - zamieszkała w Świeciu nad Wisłą

1. Zygmunt - zamieszkał w Kruszwicy
2. Jadwiga - pozostała w Mierzączce
3. Pelagia - zamieszkała w Lublinie
4. Zdzisława - zamieszkała w Warszawie
5. Krystyna - zamieszkała w Piotrkowie Trybunalskim
6. Krzysztof - zamieszkał w Warszawie

1. Marianna - ur. w 1902 roku. Zachorowała na grypę „hiszpankę”. Zmarła mając 16 lat.
2. Wacław - ur. 1904 r. zamieszkał w Mierzączce
3. Mieczysław - ur. w 1906 r. Zmarł mając 6 lat.
4. Stanisław - ur. 1908 r. . Pozostał na gospodarstwie w Mierzączce
5. Antoni - ur. w 1911 r. Zamieszkał w Ślądkowicach
6. Kazimierz - ur. w 1913 r. Mając 5 lat zachorował i z powodu tej choroby zaniemówił. Zmarł mając 33 lata
7. Jerzy - ur. 1915 r. Zamieszkał w Mierzączce Małej
8. Mieczysław - ur. w 1917 r. zamieszkał w Pabianicach.
9. Konrad - ur. w 1923 r. Zmarł mając 1,5 roku.

1. Dzieci syna Antoniego i jego żony Eugenii
• Stefan
2. Dzieci córki Cecylii i jej męża Stefana Głosa
• Julian
• Henryk
• Jan
3. Dzieci córki Sabiny i jej męża Stanisława Mosińskiego:
• Wiesława
• Paweł
4. Dzieci córki Anny i jej męża Michała Jabłońskiego:/li>
   • Beata

1. Dzieci syna Zygmunta i jego żony
• Jerzy
• Marek
• Wiesław
2. Dzieci córki Pelagii i jej męża
• Teresa
3. Dzieci córki Zdzisławy i jej męża R Rawy
Grzegorz
• Wiesława
• Krzysztof
• Maria
4. Dzieci syna Krzysztofa i jej żony

Szef Powiatowego Urzędu
Bezpieczeństwa Publicznego
w Łasku
podpis nieczytelny
Nr II. 299/50

A k t o s k a r ż e n i a

p-ko 1. Działecki Antoni s. Józefa
osk. z art. 86 $ 1 i 2 K.K.W.P.

W chwili, kiedy po wyzwoleniu Polski w 1945 r. cały naród polski przystąpił do odbudowy kraju ze zniszczeń wojny, usuwając ślady okupanta. Część rodzimej reakcji wszelkimi sposobami starała się życie to sparaliżować przez szeptaną propagandę nie biorąc udziału w odbudowie kraju, a niekiedy usiłując podnieść swą zbrodniczą dłoń przeciwko wolności ludu, kumając się ze wszystkimi prowodyrami, idąc na pasku ich zakłamań. Do tych, którzy przez swą wrogą zaciętość do wszystkiego co jest postępowe, należy objęty aktem oskarżenia Działecki Antoni który w okresie okupacji od 1940 r. należał do ZWZ a później do AK pełniąc stanowisko d-cy komp. na terenie gm. Dłutów. Pod koniec 1945 r. dnia i miesiąca bliżej nie ustalonego, osk. Działecki Antoni nawiązał kontakt organizacyjny ze skazanym i przebywającym obecnie w więzieniu Zorą Walentym ps Okular Jan”, także czł. b. A.K., a po wyzwoleniu komendant Obwodu nielegalnej organizacji WiN.

Wiosną 1946 r. osk. Działecki Antoni za pośrednictwem Zory Walentego nawiązuje kontakt organizacyjny z Kamińskim Romanem /sprawa Nr II 51/50/ którego Zora Walenty przedstawia osk. Działeckiemu Antoniemu jako swego następcę.

W listopadzie 1946 r. następuje aresztowanie Zory Walentego, pozostali członkowie organizacji bojąc się dekonspiracji weszli więcej w pod ziemie , nie przejawiając na razie działalności. Pod koniec 1947 r. osk. Działecki Antoni nawiązuje ściślejsze kontakty organizacyjne z Kamińskim Romanem, od tego to czasu osk. Działecki spotyka się u siebie w mieszkaniu z Kamińskim Romanem. W maju i sierpniu 1948 r. osk. Działecki A. otrzymuje od Kamińskiego polecenie werbowania do organizacji , jedynie członków b. AK, jako ludzi których można darzyć zaufaniem i którzy w konspiracji mają doświadczenie. Działecki Antoni do organizacji na razie nikogo nie werbuje, utrzymując stały kontakt organizacyjny z Kamińskim R., który w lecie 1949r. przyjeżdża do osk. Działeckiego omawiając z nim sytuację międzynarodową , podając zasłyszane uprzednio wiadomości podawane przez radio zagraniczne. W październiku 1949 r. osk. Działecki A. otrzymuje od Kamińskiego R. większą ilość ulotek treści antypaństwowej w celu rozklejania ich w terenie. W listopadzie 1949 r. widzi się z Kamińskim R., który zapytuje o ulotki przekazane osk. Działeckiemu każe mu jako obecnie nie na czasie nie rozwieszać, co osk. Działecki uczynił paląc je w piecu. Jedynie aresztowanie. Jedynie aresztowanie Kamińskiego Romana przerwało pasmo zbrodniczej działalności osk. Działeckiego A.

Wina osk. została udowodniona, jego przyznaniem się oraz zeznaniem świadków.

Na mocy powyższego

Oskarżam:

1. Działeckiego Antoniego s. Józefa i Józefy zd. Sereczyńska, ur 23.8.1911 r. w Mierzączce Dużej gm. Dłutów pow. Łask. Polska, wyz. rzym-k, z zawodu tkacza i rolnika, wykszt. 7 oddz. szk. powsz., rezerwistę sierż. W.P., służącego w 7 p.p w Chełmie, bez odznaczeń i order., żonatego posiadajacego 4,5 ha ziemi z reformy rolnej, zam. Ślądkowice, gm. Dłutóqw pow. Łask

O to, że:
Od dnia i miesiąca dokładnie nieustalonego, końca 1945 r. do dnia zatrzymania tj. 20 czerwca 1950 r. na terenie pow. łaskiego działając w zamiarze zmiany przemocą ustroju Demokratyczno- Ludowego Państwa polskiego przedsięwziął działania zmierzające ku urzeczywistnienia tego zamiaru przez to, że należał do nielegalnej organizacji A.K. a następnie WiN występując pod pseudonimem „Dąb” t.j. o przestępstwo przewidziane w art. 86 $ 1 i 2 KKWP.
Sprawa niniejsza podlega rozpoznaniu przez sąd Wojsk. Rej. w Łodzi

Oficer Śledczy PUBP w Pabianicach
Podpis
/–/ A. Gatkowski

Wykaz osób podlegających wezwaniu na rozprawę sądową:

Oskarżeni:
Działecki Antoni, więzienie w Łodzi ul. Kopernika
Świadkowie:
Kamiński Roman, więzienie w Łodzi ul. Kopernika
Zaświadczenie.
Przestępstwa dokonano w czasie od końca 1945 r. do czerwca 50 r.
Śledztwo wszczęto 20 czerwca 1950 r.
Areszt zastosowano dnia 20 czerwca 1950 r.
Śledztwo zakończono dnia 25 sierpnia 1950 r.

Pabianice, dn. 26 sierpnia 1950 r.

Oficer śledczy PUBP w Pabianicach podpis /–/ A. Gatkowski

Od ca Pam. rodz. odbitki dok

Legitymacja ubezpieczeniowa mamy: Zofi Działeckiej

OOOOOOOOOO - OOOOOOOOOO - OOOOOOOOOO - OOOOOOOOOO - OOOOOOOOO